تعریف داده های درون یک خانه حافظه یا یک ثبات (REGISTER) در داخل یک ریز پردازنده با تفسیری که توسط برنامه نویس می شود تعیین می شود . بطور ساده داده های یک بایت ترتیبی از بیتهاست که می توان برای استفاده های گوناگون آن را به اشکال مختلفی تعبیر کرد مانند یک داده 8 بیتی ساده یک عدد هگزا یک عدد BCD یا یک عدد منفی یا یک ترتیب بیتی برای کنترل خروجی متناظر
در این مقاله کوتاه در مورد فرم BCD و چگونگی تبدیلات و استفاده از اعداد BCD برای نمایش روی 7 سگمنت یا LCD صحبت میکنیم.
فرمت BCD اعداد باینری به دو صورت مورد استفاده برنامه نویسان قرار می گیرد .
1- فرمت BCD فشرده
2- فرمت BCD غیر فشرده
در فرمت فشرده در هر بایت دو رقم BCD قرار میگیرد . یعنی در هر نیم بایت (نیبل) یک رقم 4 بیتی BCD قرار می گیرد . این فرمت از لحاظ صرفه جویی در مصرف حافظه خوب است و محاسبات و تبدیلات روی آن آسان تر و با سرعت بیشتر انجام میشود.
در فرمت ساده یا غیر فشرده هر رقم 4 بیتی BCD یک بایت را اشغال می کند . یعنی 4 بیت پایین توسط رقم BCD اشغال می شود و 4 بیت بالایی با صفر بار می شود این فرمت نیز کار بردهای خاص خود را د ارد که یکی از آنها استفاده در نمایش روی 7 سگمنت است .
با توضیح فرمت فشرده شروع می کنیم .
در این فرمت اعداد BCD بین 00 تا 99 به همین شکل در یک بایت قرار میگیرند یعنی هر نیمه بایت یک عدد بین 0 تا 9 را در خود جای میدهد.
یک کار برد این فرمت ارسال کدها به خروجی برای نمایش توسط مبدل های BCD به 7 سگمنت است در واقع برای انجام این کار اگر یک پورت 8 بیتی را در نظر بگیریم بطور ساده می توانیم در دو مرحله رقمها را به ترتیب به خروجی ارسال کنیم. روش کار به این صورت است که ابتدا نیبل پایینی را به خروجی ارسال نموده سپس با جابجایی بین دو نیمه بایت